بعد از سالها

واقعا به چه کسی میشه اعتماد کرد..شاید باید همیشه تو پیله ی تنهایت بمونی و پروانه نشی ..که اگر پروانه شدی ( البته بخصوص تو این زمونه) با عالم و آدم مقایست کنن و در آخر تحقیرت کنن..اونی نباشی که میخواستن..یا رنگ پر و بالت دل آدمای اطرافتو بزنه و ازت خسته بشن...اصلا چه فایده نوشتن این حرفا..مگه چیزی عوض میشه.. هنوزم دلمو میشکنن..غرورمو له میکنن..یا مشکل از منه یا از خدایی که منو .....به وجود آورد دلم پر از حرف نگفتست ..ولی گفتنشم بی فایدس..ی عمر واسه خودم نوشتم و زمزمه کردم ..چه غم و غصه چه شادی و بعد از سالها...

بعد از سالها...

ظاهرا این روزا زیاد میام اینجا پس خبرایی هست..منظورم از خبر همون اتفاقای ریز و درشتیه که حال منو اینطور خراب کرده و منو از تمام فضاهای مجازی و آدمای اطرافم دور کرده ...شاید برای اینکه اینجا کسی آشنا نیست و اصلا کسی نیست ..و من برای خودم می نویسم..  ( ای کاش میشد خودمون سرنوشتمونو رقم میزدیم .. دقیقا منظور اینکه خودمون انتخاب میکردیم چطور و با کی و کجا و به چه سبکی و با چه سطحی و..و ..و.... میخوایم زندگی کنیم ..ازدواج کنیم یا نکنیم یا دوست باشیم یا عاشق بشیم یا اصلا عاشق نشیم..تحصیلات داشته باشی بعد از سالها...